Op weg naar kleurrijke recreatie (1993)

Doel van dit advies is, inzicht te verschaffen in het recreatiegedrag en de recreatiebehoefte van Turken en Marokkanen in Nederland, en aan de hand van de beschikbare informatie aan te geven, of een speciaal recreatiebeleid voor deze groepen noodzakelijk is en hoe dat er dan uit zou moeten zien. Het recreatiegedrag van Turken en Marokkanen is in tegenstelling tot dat van de Nederlanders, minder divers en meer groepsgericht. De activiteiten spelen zich vooral in de woonomgeving, de eigen stad en de stadsrand af. Natuurgebieden en landschappen worden zelden bezocht, en ook sportieve activiteiten zijn niet erg populair. Al lijken de verschillen met Nederlanders op het eerste gezicht groot, de voorzieningen die Turken en Marokkanen bezoeken zijn dezelfde als die Nederlanders bezoeken, al bezoeken zij er naar verhouding veel minder. Gemist worden evenementen en recreatiemogelijkheden in de woonomgeving, onder andere voor vrouwen. Het grootste verschil tussen Nederlanders en allochtonen zit hem in de beleving van de recreatie. Het gereguleerde karakter van de Nederlandse recreatie heeft een typisch Hollandse sfeer tot gevolg, die omschreven wordt als koel, afstandelijk en niet uitnodigend. Binnen het recreatiebeleid van de verschillende overheden wordt niet expliciet aandacht besteed aan allochtonen. De VAROR acht het echter noodzakelijk dat er structureel rekening wordt gehouden met de behoeften en wensen van alle bevolkingsgroepen. Met name bij de inrichting en het beheer van recreatievoorzieningen is kennis van de culturele achtergronden van de gebruikers van groot belang. Het is namelijk niet waarschijnlijk dat er ooit sprake zal zijn van volledige integratie: de vrijetijd is bij uitstek het domein waarin de eigen culturele identiteit tot uitdrukking kan komen.