Behoefte aan coördinatiecapaciteit in het kader van het NASB (2007)

DSP-groep verrichtte in opdracht van het Nederlands Instituut voor Sport en Bewegen (NISB) een verkennend onderzoek naar de inzet van lokale en regionale coördinatoren ten behoeve van het Nationaal Actieplan Sport en Bewegen (NASB).

In het actieplan ligt de nadruk op het implementeren van kwalitatief goede interventies die ertoe moeten leiden dat meer mensen voldoende sporten en bewegen, en minder mensen inactief zijn. Het bereiken en verleiden van zogeheten inactieven om te gaan sporten en bewegen vormt de centrale gedachte achter het NASB.

Centraal in het onderzoek staat de vraag in hoeverre het kansrijk is om -binnen de settings wijk, zorg en school- lokale en/of regionale coördinatoren in te zetten voor effectieve en brede inzet van diverse interventies gericht op bewegingsstimulering van inactieven, en wat hierin bevorderende en belemmerende factoren zijn.

Deze vraag is vervolgens uitgesplitst in de volgende deelvragen:

1. Door wie worden lokale en regionale bewegingsstimuleringsinterventies gericht op inactieven binnen de settings wijk, zorg en school gecoördineerd en waaruit bestaan de coördinatietaken? Hoe verloopt deze coördinatie? Wat zijn sterke en zwakke punten in deze coördinatie en welke kansen en bedreigingen doen zich hierin voor?
2. Hoe kijken lokale en regionale organisaties (gemeenten, sportraden, ggd’en) aan tegen het idee van NISB om met het oog op het NASB (extra) en de groepen inactieven in het bijzonder coördinatiecapaciteit te faciliteren? Welke taken zouden aan deze coördinatietijd verbonden moeten zijn?
3. Hoe dient invulling te worden gegeven aan deze coördinatiefunctie? Bij wie moet coördinatie komen te liggen? Eén coördinator per setting en/of een meer integrale coördinator? Coördinatie per gemeente of voor meerdere gemeenten gezamenlijk? Et cetera.
4. In hoeverre zijn er verschillen tussen grote, middelgrote en kleine gemeenten, en tussen stad en platteland?