CPB discussion paper (2008)

Met het huidige ruimtelijke-ordeningsbeleid wordt de kwaliteit van de leefomgeving beschermd zonder dat hierbij een expliciete kosten-batenafweging plaatsvindt. In dit artikel analyseren de auteurs de baten en kosten van één ruimtelijk-ordeningsaspect, namelijk de hoeveelheid openbaar groen (parken en plantsoenen) in steden. Met behulp van de ruimtelijk economische theorie wordt, voor het bepalen van de optimale hoeveelheid stedelijk groen, een eenvoudige kosten-batenregel opgesteld. Voor drie steden in Nederland is deze regel toegepast door de betalingsbereidheid voor openbaar en privé ruimte (woonoppervlakte) met behulp van hedonische prijsanalyse te schatten. De conclusies, met betrekking tot de optimale hoeveelheid parken en plantsoenen, verschillen tussen de steden. Nader onderzoek laat zien dat de betalingsbereidheid voor parken en plantsoenen stijgt met een stijgend inkomen. Deze stijging van de vraag naar openbaar groen is echter lager dan de stijging van de vraag naar woonoppervlakte bij een toename van het inkomen. Tevens blijkt uit het onderzoek dat het hebben van een tuin leidt tot een stijging van de vraag naar stedelijk groen. Dit betekent dat openbaar en privé groen complementaire goederen zijn.