De goddelijke kanarie (1994)

Er is een tijd geweest dat Nederland en Brazilië het mooiste voetbal op aarde speelden. Brazilië werd drie maal wereldkampioen, in de korte tijd van twaalf jaar (1958, 1962 en 1970). Nederland ten onrechte nooit. Het werd wél twee maal ‘vice-campeão’ zoals men dat in Brazilië noemt en dat klinkt toch iets smeuïger dan ’tweede: subkampioen’. Maar dat werd Nederland met het voetbal dat het van Brazilië had afgekeken. Eventueel doelpunten tegen krijgen, maar er altijd zelf meer maken. Voetbal waar de tegenstander debiel van werd. Voetbal waar artisticiteit zich paarde aan produktiviteit. Voetbal waar bij te lachten viel. Voetbal dat onnavolgbaar en onbegrijpelijk was – behalve voor de lezer van dit boek: ‘De Goddelijke Kanarie’.