Jongeren (1987)

In de jaren zeventig zag het er even naar uit dat jongeren zich zouden bevrijden van de knellende banden van Jeugdland. Het jongzijn als voorbereiding op de volwassenheid verloor zijn vanzelfsprekendheid. De maatschappelijke verworvenheden van de jeugdstatus worden in de jaren tachtig stelselmatig teruggeschroefd. Hoewel de sociaal-culturele verzelfstandiging doorzet, worden de mogelijkheden tot economische onafhankelijkheid steeds meer naar de toekomst verschoven. De verlenging van de jeugdperiode stelt pedagogen voor de noodzaak zich te heroriënteren op hun opvattingen en werkwijzen. Dit boek gaat in op deze moeilijke opgave. Centraal staan de spanning tussen het dagelijks bestaan van jongeren, de pedagogische opvattingen en de overheidsbemoeienis. Pedagogen in onderwijs, arbeid, hulpverlening en jongerenwerk dienen een brug te slaan tussen de aspiraties van jongeren op een volwaardig maatschappelijk functioneren en de belemmeringen die zij daarbij ondervinden.