Kinderen wonen ook (1982)

Dit boek gaat over kinderen en over groot worden. Hoe groei je op tussen de auto’s, tussen de koeien, op de flatgalerij of in de achtertuin? En maakt dat wat uit? Word je in de ene wijk beter groot dan in de andere? Daarnaast schrijven de auteurs over Rudie en Martin die verstoppertje spelen in een ‘doodenge’ brandgang. Over Heleen en Marc die ons hun geheime huttendorp tussen de wittebessenstruiken laten zien. Over Madelon, Evelien, Marion en Helene die ons drie keer per jaar leren wat de camping te bieden heeft. En we schrijven over Petra die voordoet hoe je met een rolstoel op je hakken kunt lopen. Tussen de regels door voeren de auteurs een pleidooi voor vrije tijd. Laat kinderen een uur per dag met rust. Laat ze buitenshuis hun bestaan ook eens op geheel eigen wijze invullen, dat maakt zelfstandig. Wij volwassenen vullen al te veel tijd van het kinderbestaan op. We programmeren al zoveel voor. Kinderen hebben hun vrije tijd hard nodig om ook zelf te leren zin aan hun bestaan te geven. En tot slot: onze woonwijken zijn kindvergeten en soms zelfs kindvijandig. Na veel gesprekken en wandelingen met kinderen, maakten de auteurs een alfabetische lijst van “alles” door kinderogen gezien en vergezeld van suggesties ter verbetering.