Sport en integratie (2005)

De overheid heeft sport ontdekt als middel bij het oplossen van het integratievraagstuk. Dat biedt de georganiseerde sport de kans zich te versterken. Als de basis daarvoor althans niet te zwak is geworden. Duidelijker had premier Balkenende zijn voornemens niet kunnen laten doorschemeren als bij het vijftigjarig bestaan van de Christelijke Sport Unie, in april van dit jaar. Hij noemde daar sport “de grootste sociale beweging ter wereld” en “een medium met een bijzondere kracht, dwars door alle culturen, nationaliteiten, rangen en standen heen.” Die sport voelde zich juist door de overheid in de steek gelaten, bonden werden getroffen door bezuinigingsoperaties. En nu die lovende premier: “U heeft goud in handen (…) We hebben u nodig. U helpt concreet mee aan een samenleving waarin niemand buitenspel staat.” De overheid bleek de bezuinigingen in de sport te hebben aangegrepen voor herverdeling van geld. Via de Sportnota komen straks miljoenen euro’s meer terug, maar niet binnen de traditionele structuur van bonden en clubs. Het accent is verlegd naar projecten, gezond bewegen en integratie.