Stadskinderen (2004)

Stadskinderen zijn er altijd geweest. Zij vinden hun weg in een wereld die vaak als kindonvriendelijk wordt afgeschilderd. Hoe doen ze dat en hoe wijzen hun ouders daarin de weg? Hoe is de ruimte waarin zij zich mogen en moeten bewegen veranderd sinds de tijd dat die ouders zelf kind waren en hoe groot zijn de verschillen tussen een kindertijd in de ene of de andere buurt? Over deze en andere vragen gaat dit boek. Het signaleert een verschuiving in de relatie tussen binnen en buiten. De ruimte binnenshuis is belangrijker geworden voor kinderen. Dat betekent dat de scheidslijnen tussen de verschillende groepen stadskinderen steeds minder makkelijk worden overschreden. De generatie die kind was in de jaren vijftig vertelt over de straat als het vanzelfsprekend domein van grote groepen kinderen. Nu is de straat van de auto’s. Toch heeft de ruimte buiten zijn aantrekkingskracht nog niet verloren. Stadskinderen zijn inventief maar kunnen in hun dagelijkse strijd om ruimte een steuntje in de rug goed gebruiken.