Van evenbeeld tot tegenpool (2011)

In het Olympisch Plan 2028 en de Sportagenda 2013-2016 zijn ambitieuze doelstellingen opgetekend ten aanzien van de groei van de sportdeelname in Nederland. Zowel de rijksoverheid als sportkoepel NOC*NSF streven naar een verhoging van het aandeel sporters. Dat laatste gaat ook op voor sportorganisaties, zoals sportbonden, -verenigingen en fitnesscentra. Inactieven verleiden tot sporten en sporters behouden voor de sport blijkt echter allerminst een eenvoudige opgave. Een kritische succesfactor daarbij is de beschikking over afdoende kennis over sporten en sporters, zoals over het imago van verschillende sporten. Hoe men tegen een sport aankijkt, het beeld dat men heeft van een sport en zijn beoefenaren, is een belangrijke factor bij het besluit om die sport al dan niet te gaan beoefenen. In dit onderzoek wordt ingegaan op het ‘imago’ van vijftien van de meest bekende takken van sport: badminton, fitness, golf, hardlopen, hockey, schaatsen, skiën, tafeltennis, tennis, turnen, voetbal, vechtsporten (judo en karate), volleybal, wielrennen en zwemmen, zoals dat leeft onder de bevolking. Welke sporten worden nog steeds als elitair gezien, als typische mannensporten, als lastig om aan te leren of als goed voor de gezondheid? Kennis over het imago van sporten kan een belangrijke bijdrage leveren aan het bereiken, binden en boeien van nieuwe doelgroepen. Een ander toepassingsgebied van de resultaten in dit rapport is sportsponsoring. Kennis over sporten en sporters draagt bij aan een goede koppeling van een sport aan een sponsor.