Wat stadsbewoners bindt (1998)

Achterstandswijken trekken meer en meer de aandacht. Het beeld is al vele malen geschetst: de oude stadswijken zijn gedesintegreerd geraakt, er treedt concentratie van armoede en etnische segregatie op, en de verpaupering slaat toe. De buurtgemeenschap is teloorgegaan. De afwezigheid van banden tussen stadsbewoners in een buurt wordt zo al snel in verband gebracht met het ontbreken van een buurtgemeenschap en het ontbreken van gemeenschap überhaupt. Maar kan een gemeenschap niet buiten een buurt, en wat blijft er over van een buurt zonder gemeenschap? In deze studie wordt allereerst ingegaan op de uiteenlopende betekenissen van het begrip gemeenschap. Het boek omvat voorts een kritiek op een aantal gangbare visies op buurt en gemeenschap, waar tegenover de auteur een nieuw perspectief plaatst, dat zij mede heeft ontwikkeld op basis van alledaagse ervaringen van stadsbewoners. Zo heeft zij gedurende een jaar participerend onderzoek gedaan in een Rotterdamse achterstandswijk. Deze observaties, aangevuld met interviews en archiefmateriaal, vormen de basis voor een analyse van de veranderingen op het gebied van sociale cohesie sinds het begin van de twintigste eeuw.