Ze zijn gewoon niet te binden (2004)
hardlopers, atletiekverenigingen en de opkomst van lichte gemeenschappen
Vanaf eind jaren zestig begon in Nederland de belangstelling voor het hardlopen toe te nemen. De hardlopers kenmerken zich over het algemeen door hun ongebondenheid (het niet lid zijn van een atletiekvereniging). In dit onderzoek staat de vraag centraal waarom de atletiekverenigingen maar een klein deel van die hardlopers aan zich hebben kunnen binden. Door middel van een combinatie van kwantitatieve en kwalitatieve onderzoeksmethoden is deze onderzoeksvraag beantwoord.
Literatuurverwijzing: Delnoij, M. (2004). Ze zijn gewoon niet te binden: hardlopers, atletiekverenigingen en de opkomst van lichte gemeenschappen. Amsterdam: Universiteit van Amsterdam.
Fysieke exemplaren |
||
| Organisatie | Plaatsingskenmerk | Status |
|---|---|---|
| Mulier instituut | SPSOCI-TB-0003 | Beschikbaar |
Publicaties worden niet uitgeleend aan externen. Inzage op verzoek:
Mulier instituuttel: 030-7210220
e-mail: info@mulierinstituut.nl